Nie sposób wykorzystać naturalnej, leśnej przestrzeni inaczej, niż podążając za jej specyficznym charakterem. Mnogość drzew iglastych, dających potężną dawkę cienia to oaza dla roślin, które słońca raczej unikają. W projekcie wykorzystano więc potencjał laurowiśni, rododendronów i dereni, a także paproci, tawułek, host czy bodziszków. Całości dopełnia drewniany taras, wkomponowany między drzewa. Charakter „leśniczówki” oddają niewielkie pniaczki pełniące funkcję siedzisk czy plastry drewna jako elementy komunikacji.